Απλά σώσε τον γιό μου, ήταν το μόνο που είχα πει στη γυναικολόγο μου». Με αυτά τα συγκλονιστικά λόγια, η Ιωάννα Φιάκκου άρχισε να μου αφηγείται την πιο δύσκολη αλλά και την πιο δυνατή στιγμή της ζωής της.

Το μικρό της θαυματάκι αποφάσισε να έρθει στη ζωή νωρίτερα απ’ ό,τι περίμεναν. Μέσα στον φόβο έμεινε μόνο μια προσευχή, να κρατηθεί στη ζωή το μικρό πλασματάκι. Η Ιωάννα, θυμάται εκείνες τις στιγμές σαν να ήταν χθες.

Από τη χαρά της αναμονής στη μάχη για την επιβίωση

«Στην εγκυμοσύνη μου λόγω διαβήτη κύησης είχα αποκόλληση πλακούντα με ακατάσχετη αιμοραγία και έτσι το μωρό γεννήθηκε πρόωρα, 31 εβδομάδων και 3 ημερών. Αποτέλεσμα αυτού να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του μωρού».

«Τη στιγμή που γεννήθηκε και ακούστηκε το κλάμα του τόσο δυνατά, νιώσαμε μεγάλη ανακούφιση. Η μοναδική προτεραιότητα και σημασία ήταν να μεταφερθεί με ασφάλεια στη Μονάδα και να λάβει την απαιτούμενη περίθαλψη».

Όταν κράτησε το μωρό της στα χέρια της για πρώτη φορά, δεν ήταν όπως το είχε ονειρευτεί. Ήταν ένα μικρό ανθρωπάκι τόσο δα, ένα μικρό θαυματάκι, γεμάτο θέληση για ζωή.

«Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να κωδικοποιήσω το συναίσθημα που ένιωσα μόλις αντίκρυσα το μωρό μου διασωληνωμένο, πριν μεταφερθεί στη Μονάδα. Δεν είχα την ευκαιρία ούτε να το αγγίξω, ούτε να το πάρω αγκαλιά. Έπρεπε να φύγει εσπευσμένα για τη Μονάδα. Ο αποχωρισμός ήταν βάναυσος και η αγωνία μέχρι να μάθω ότι έφθασε ασφαλής στη  Μονάδα, απερίγραπτη. Πέρασαν σχεδόν δώδεκα μέρες για να το πάρω για λίγο στην αγκαλιά μου».

Η Ιωάννα μοιράζεται το ταξίδι της με σκοπό να εμψυχώσει άλλες μανούλες, να τους θυμίσει πώς όσο και εάν μοιάζουν όλα αβέβαια, η αγάπη μπορεί να γίνει η πιο δυνατή ανάσα ελπίδας. Να πιστέψουν πως κάθε μικρή ανάσα είναι ένα βήμα προς τη ζωή.

Σήμερα, κοιτάζοντας πίσω, δεν θυμάται μόνο την αβεβαιότητα και την αγωνία, αλλά τη δύναμη που δεν ήξερε πως έκρυβε μέσα της.

Οι πρώτες μέρες στη Μονάδα Νεογνών

Η Ιωάννα θυμάται τις πρώτες μέρες αγωνίας που πέρασαν στην Μονάδα Νεογνών ανάμεσα σε σιωπηλά θαύματα. Όπως αναφέρει, οι δύο πρώτες μέρες ήταν κρίσιμες όσο το μωρό ήταν σε καταστολή, ως είναι για τα πλείστα πρόωρα νεογνά.

«Τις πρώτες μέρες στο Μακάρειο έπρεπε να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου και με υπομονή, μαζί με το σύζυγο μου να αντιμετωπίζουμε τις επερχόμενες προκλήσεις».

«Έλεγα, προτεραιότητα έχει ο γιός μου και να καταφέρει μέσα από αυτή τη διαδικασία να βγει δυνατός», αυτό της έδινε δύναμη κάθε φορά που τελείωνε το επισκεπτήριο στο Μακάρειο και έπρεπε να επιστρέψει μόνη με τον σύζυγο της στο σπίτι χωρίς το μωρό.

«Ήταν δύσκολο, έλεγα φεύγω και τον αφήνω, αλλά ήξερα ότι είναι εκεί για την καλύτερη δυνατή ανάπτυξη και τη λήψη της καλύτερης φροντίδας».

Σύμφωνα με την Ιωάννα το επισκεπτήριο ήταν δύο ώρες την ημέρα κάτι που όπως αναφέρει ήταν πολύ ψυχοφθόρο για τους γονείς. Στα θετικά όπως σημειώνει είναι ότι το ωράριο πλέον αυξήθηκε.

Οι γιατροί, όπως ανέφερε η Ιωάννα αρχικά ήταν επιφυλακτικοί, δεν έδιναν περιθώρια ούτε για πολλή αισιοδοξία, αλλά ούτε μοιράζονταν κάποια αρνητική εκδοχή με τους γονείς.

«To νοσηλευτικό προσωπικό και οι γιατροί είναι άξιοι συγχαρητηρίων για τις προσπάθειες που καταβάλλουν και με το φιλότιμο που τους διακατέχει κάτω από τις αντίξοες κτηριακές συνθήκες που εργάζονται. Οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης και εκπαίδευσης τον νοσηλευτών, τόσο για την αντιμετώπιση προς τους γονείς, όσο και για τον τρόπο διαχείρισης των νεογνών. Έχουμε μακρύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι η Μονάδα και το προσωπικό να πληρούν τα ελάχιστα ευρωπαϊκά πρότυπα».

«Από τις πρώτες μέρες είχα λάβει το βιβλιαράκι του Συνδέσμου Μωρά Θαύματα και με βοήθησε να λάβω τις πρώτες βασικές γνώσεις για το θέμα προωρότητας, για το τι να περιμένω, καθώς και ποιες ερωτήσεις ήταν σημαντικές να τίθενται προς τους γιατρούς».

Το μικρό θαυματάκι χρειάστηκε να παραμείνει στην Εντατική για ένα μήνα. Κατά την παραμονή του στη Μονάδα Νεογνών δεν υπήρξαν ιδιαίτερες ιατρικές δυσκολίες.

«Στη δική μας περίπτωση ήταν σημαντικό ότι, το μωρό είχε πάρα πολύ καλή εξέλιξη και από αυτό το δεδομένο λαμβάναμε ακόμη περισσότερη δύναμη. Σίγουρα υπάρχουν πολύ δύσκολες περιπτώσεις. Πρέπει να ενισχύεις τα αποθέματα υπομονής και ψυχραιμίας για να αντιμετωπίζεις την κάθε μέρα. Όπως μου έλεγε και η Πρόεδρος του Συνδέσμου Μωρά Θαύματα, να θυμάσαι ότι κάθε λεπτό και κάθε μέρα είναι μια μικρή νίκη. Εκείνη την περίοδο υπήρξαν περιπτώσεις που δυστυχώς άλλα παιδάκια δεν τα κατάφεραν και ήταν κάτι που μας συγκλόνιζε. Όμως, ήμουν θετική και αισιόδοξη καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του μωρού στη Μονάδα και ήμουν βέβαιη ότι όλα θα πάνε καλά».

«Το μωρό σε νιώθει»

«Δεν θα το κρύψω τις πρώτες μέρες περνούσαν διάφορες βασανιστικές και ενοχικές σκέψεις, όπως εάν έκανα κάτι λάθος, εάν δεν έδωσα την δέουσα σημασία στην εγκυμοσύνη, εάν δεν αφιέρωνα τις κατάλληλες ώρες για ξεκούραση κτλ. Ευτυχώς δεν κράτησαν πολύ. Είχα πει στον εαυτό μου ότι τίποτα δεν αλλάζει, προχωρούμε με αισιοδοξία και ότι και αν βρεθεί στο δρόμο μας θα το αντιμετωπίσουμε με δύναμη ψυχής. Τα κατάφερα και η λογική επικράτησε. Το όφειλα στο μικρό μου θαύμα. Πίστευα και πιστεύω ότι το μωρό με μια χαρούμενη και ήρεμη μαμά έχει πάντα πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Επίσης, το μωρό σε νιώθει και δεν έχεις επιλογή να μην είσαι δυνατή».

«Κάθε λεπτό που περνά είναι μια μικρή νίκη»

Δίπλα της σε αυτό το ταξίδι από την πρώτη στιγμή όπως ανάφερε ήταν ο Σύνδεσμος Μωρά Θαύματα και ειδικότερα η Πρόεδρος του Συνδέσμου, η κυρία Έλενα Μεγαλέμου Τριανταφυλλίδη.

«Δεν θα ξεχάσω τα λόγια της κυρίας Έλενας Μεγαλέμου που μου έλεγε σχεδόν μέρα παρά μέρα: «Κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνά είναι μια μικρή νίκη», ήταν κάτι που με ενίσχυσε πάρα πολύ», εξομολογείται.

Όπως αναφέρει, λόγω της επαφής που είχε με τον Σύνδεσμο ως επιλαχών μέλος του διοικητικού συμβουλίου, είχε συχνή επαφή με την κ. Μεγαλέμου. «Μιλούσα με έναν άνθρωπο που είχε τις γνώσεις και μπορούσε να συμμεριστεί τις ανησυχίες μου. Ήταν πολύ σημαντικό. Είμαι ευγνώμων».

«Ξαναγεννήθηκα όταν πήραμε το μωρό σπίτι»

Η Ιωάννα μιλά για τις συγκινητικές στιγμές που έζησαν όταν έφτασε επιτέλους η μέρα που ο μικρός μαχητής βγήκε από το Μακάρειο και επέστρεψε στο σπίτι.

«Ένιωθα ότι ξαναγεννήθηκα όταν πήραμε επιτέλους το μωρό στο σπίτι. Τα συναισθήματα ήταν απερίγραπτα».

«Περιμέναμε εκείνη τη μέρα με μεγάλη αγωνία. Ένιωθα έτοιμη όσο ποτέ όταν μας διαβεβαίωσαν ότι το μωρό είναι σε θέση να πάει στο σπίτι του. Κύλησαν όλα ομαλά. Είναι απερίγραπτα τα συναισθήματα, δεν υπάρχουν λέξεις να τα εκφράσεις. Νιώθεις ευγνωμοσύνη που τα κατάφερε το μικρό θαυματακί, που τα καταφέραμε ως γονείς και συγχρόνως ευγνωμοσύνη για όλους που ήταν δίπλα μας».

«Είχα μεγάλη στήριξη από τον σύζυγο μου, είμασταν μαζί, ένα, δεν χρησιμοποιείτο καν η λέξη 'βοήθεια', αντιμετωπίζαμε το καθετί μαζί».

Η νέα καθημερινότητα και ο συνεχής αγώνας

Όταν επέστρεψε το μωρό στο σπίτι ξεκίνησε η δική τους καθημερινότητα με επισκέψεις στον γιατρό και φυσιοθεραπείες, όπως αναφέρει η Ιωάννα. Σκοπός ήταν να αντιμετωπιζόταν το κάθε ιατρικό πρόβλημα που μπορούσε να εμφανιστεί στο μωρό λόγω της προωρότητας.

«Ανάλογα με την εξέλιξη του μωρού λάμβανε και την ανάλογη ιατρική παρακολούθηση. Οι επισκέψεις μας ήταν πιο συχνές για να επιβεβαιωθούμε ότι όλα εξελίσσονται ομαλά . Κάποιες φορές μπορεί να γινόμουν υπεραναλυτική, αλλά ήθελα να προλαβαίνω οτιδήποτε ενδεχομένως θα προκαλείτο λόγω της προωρότητας».

«Μετά από την έξοδο μας από το Μακάρειο ξεκινήσαμε προληπτικά φυσιοθεραπείες. Αυτό που εφαρμόσαμε στην Μονάδα ήταν η ανάγνωση παραμυθιού, για να νιώθει το μωρό την ασφάλεια της φωνής της μαμάς και του παπά έστω τη λίγη ώρα που είχαμε».  

«Είχαμε και έχουμε θέματα λόγω προωρότητας, αισθητηριακά και άλλα, τα οποία αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε, έτσι ώστε να ενισχύουμε την ανάπτυξη του παιδιού χωρίς τα οποιαδήποτε προβλήματα».

«Η προωρότητα στις πλείστες περιπτώσεις δημιουργεί ποικίλα προβλήματα, όπως κινητικά, αισθητηριακά, μαθησιακά. Χρειάζεται περισσότερη πρόληψη, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσεις το βαθμό δυσκολίας του παιδιού. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι, αφενός απαιτείται περισσότερη εκπαίδευση και ενημέρωση των γονιών, αφετέρου πρέπει να αλλάξει η προσέγγιση της Μονάδας και από το ιατροκεντρικό μοντέλο να μεταβεί στο οικογενειοκεντρικό μοντέλο με σκοπό την ενίσχυση της νεογνικής φροντίδας υγείας του νεογνού. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται οι γονείς ως επισκέπτες στη Μονάδα, αλλά ως μέρος της φροντίδας του νεογνού».

«Η μεγαλύτερη δύναμη είναι τα μικρά θαύματα μας»

Αυτό που σου δίνει τη δύναμη να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις είναι «τα μικρά μας θαύματα» και η θέλησή τους για ζωή, εξομολογείται η Ιωάννα.

«Όλα τα πρόωρα έχουν μια άπλετη δύναμη και πείσμα, μια απερίγραπτη δύναμη ψυχής. Αυτό που κάθε φορά με εντυπωσιάζει είναι όταν συναντηθούν πρόωρα παιδιά. Είναι λες και κάτι πολύ βαθύ τους συνδέει».

«Να τους προσφέρεις τη ζεστασιά και την ασφάλεια που έχασαν»

«Βλέποντας τη θέληση τους για ζωή, η μεγαλύτερη πρόκληση ως γονιός είναι να μπορέσεις να τους προσφέρεις το καλύτερο δυνατόν. Να τους προσφέρεις τη ζεστασιά και την ασφάλεια, κάτι που έχασαν τους πρώτους μήνες της ζωής τους ».

«Να μην αφήσεις περιθώρια για ανασφάλεια, να ενισχύσεις τον αυτοσεβασμό τους και την αυτοεκτίμηση τους για να έχουν τη σωστή εξέλιξη. Η πλειοψηφία των πρόωρων παιδιών καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες για να προλαβαίνει τα στάδια της κάθε ηλικίας. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι δύσκολο. Για αυτό θα ήθελα και πάλι να το επαναλάβω ότι οι γονείς και το περιβάλλον του παιδιού ευρύτερα πρέπει να έχουν τη σωστή καθοδήγηση τόσο από τη Μονάδα όσο και από τους ειδικούς»

Τα μηνύματα στις μανούλες – «Το μωρό μας ζει»

Η Ιωάννα έστειλε τα δικά της μηνύματα στις μανούλες που βιώνουν το δικό τους ταξίδι με την προωρότητα.  

«Το ταξίδι της προωρότητας είναι δύσκολο. Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό εάν δεν το βιώσεις. Η συμβουλή που θα ήθελα να δώσω σε κάθε μανούλα είναι να είναι θετική, αισιόδοξη, ήρεμη και να ακολουθεί το ένστικτο της. Να παραμερίζει τις όποιες ενοχές και βασανιστικές σκέψεις και με δύναμη ψυχής να πιστεύει στο θαύμα της. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και ας μην τον μάθουμε ποτέ».

«Οι μανούλες πρέπει να είναι αισιόδοξες, να επικεντρώνονται στο μωράκι τους, να σκέφτονται ότι θα παν όλα καλά και σύντομα θα το πάρουν στην αγκαλιά τους. Το άγχος και τα δικά μας συναισθήματα δεν λέω να παραγκωνίζονται, αντιθέτως να τα βάζουμε σε μια πιο λογική βάση, ούτως ώστε να δίνουμε όλο μας το είναι, ειδικά τους πρώτους μήνες, στο παιδάκι μας. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι, θα έπρεπε στη ΜΕΝΝ να υπάρχουν εξειδικευμένοι ψυχολόγοι, έτσι ώστε να δίνουν την απαραίτητη στήριξη στους γονείς, έστω δυο λόγια ενθάρρυνσης. Στην παρούσα φάση για να λάβουν οι γονείς υποστήριξη πρέπει να την ζητήσουν. Εκείνη τη φάση δεν είναι κανένας γονιός σε θέση να αξιολογήσει σωστά την κατάστασή του και να ζητήσει την απαραίτητη στήριξη».

«Μέσα από αυτό το ταξίδι ξαναγνώρισα τον εαυτό μου»

«Η μητρότητα είναι κάτι μοναδικό, κάτι απερίγραπτο, το πιο μαγικό συναίσθημα που έχω βιώσει», εξομολογείται.

«Ξαναγνωρίζεις τον εαυτό σου μετά την μητρότητα, αλλά νιώθω ότι είναι κάτι που με δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ. Ένιωσα να ξαναγεννιέμαι μέσα από αυτή την διαδικασία. Σίγουρα αυτή η αρχή δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Η άφιξη του γιού μου, ήταν επεισοδιακή. Παρόλα αυτά ενίσχυσε την αισιοδοξία μου και κυρίως τα αποθέματα της υπομονής μου, που δεν ήταν πολλά. Το ταξίδι αυτό είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Πλημυρίζω από περηφάνια που τον βλέπω να μεγαλώνει».

Δίπλα στους γονείς πρόωρων μωρών ο Σύνδεσμος Μωρά Θαύματα

Με ευγνωμοσύνη η Ιωάννα αναφέρθηκε στο ρόλο που διαδραματίζει στο δικό της ταξίδι ο Σύνδεσμος Μωρά Θαύματα, στη στήριξη που προσφέρει στον αγώνα της προωρότηας, αλλά και στις προσπάθειες για ανέγερση της Μονάδας Εντατικής Νεογνών.

Όραμα του Συνδέσμου είναι η αναβάθμιση της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών  στο Νοσοκομείο Αρχ. Μακάριος ΙΙΙ σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο με βάση Διεθνή Πρότυπα, ούτως ώστε τα πρόωρα μωρά να έχουν το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα στη ζωή τους, οι γονείς να μπορούν να έχουν παρουσία στη Μονάδα όσες ώρες το επιθυμούν και η Μονάδα να είναι επαρκώς στελεχωμένη σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και το προσωπικό να εργάζεται σε ένα υγιές, ασφαλές και αποδοτικό εργασιακό περιβάλλον.

«Ως Σύνδεσμος δίνουμε την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε ακούραστοι για να γίνει ο κόσμος των πρόωρων μωρών καλύτερος»

Όπως αναφέρει, η επαφή της με τον Σύνδεσμο ξεκίνησε πριν μπει στη διαδικασία να γίνει μανούλα. Ήθελε όπως αναφέρει να προσφέρει στα πρόωρα, αφού εκτίμησε το έργο που επιτελούσε ο Σύνδεσμος και τον στόχο που είχε για βελτίωση της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών.

Προηγούμενης εποχής η Μονάδα

«Έχουμε μια Μονάδα η οποία είναι προηγούμενης εποχής, δεν είναι ευρωπαϊκών προτύπων και δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Παρόλα αυτά, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να παρέχουν με τα μέσα που διαθέτουν τα καλύτερα. Δυστυχώς όμως μόνο αυτό δεν είναι αρκετό. Οι ελλείψεις της Μονάδας είναι πολυδιάστατες τόσο σε επίπεδο υποδομών όσο και σε επίπεδο διαχείρισης σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Πρόσφατα εκπρόσωπος του ΟΚΥπΥ ανάφερε ότι η Μονάδα αντιμετωπίζει μόνο χωροταξικό πρόβλημα. Δυστυχώς και πάλι πλανώνται πλάνην οικτράν. Εάν για παράδειγμα υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές θα μειώνονταν τα αισθητηριακά και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά. Μέχρι και την παρούσα φάση, στόχος της Μονάδας είναι αποκλειστικά η βιωσιμότητα των νεογνών και όχι η ελαχιστοποίηση των προβλημάτων που θα παρουσιαστούν στο μέλλον».

«Επίσης, όταν το νεογνό είναι διασωληνωμένο, δεν μπορεί η μαμά να το αγκαλιάσει, ενώ σε Μονάδες στο εξωτερικό έχεις την ευχέρεια να κάνεις skin to skin, να είσαι συνεχώς δίπλα στο μωρό σου. Να νιώθει την ασφάλεια. Δεν υπάρχει ο χώρος για να γίνει αυτό. Ο χώρος που υπάρχει στο Μακάρειο είναι μια καρέκλα πλαστική στα δωμάτια όπου τα μωρά έχουν ξεπεράσει τον κίνδυνο και είναι στη φάση να μάθουν, μεταξύ άλλων, να τρέφονται.  Εδώ ναι εάν δεις μεμονωμένα την τοποθέτηση καρέκλας, όντως το πρόβλημα είναι αποκλειστικά και μόνο χωροταξικό. Στα δωμάτια όπου είναι οι θερμοκοιτίδες δεν υπάρχει ούτε καν καρέκλα».

«Αναγκαία η ανέγερση της Νέας Μονάδας Νεογνών»

Η Ιωάννα δεν έκρυψε την απογοήτευση της για τις καθυστερήσεις και τη στασιμότητα που παρατηρείται για την ανέγερση της Μονάδας Εντατικής Νεογνών.

«Εδώ και δέκα χρόνια γίνονται υπεράνθρωπες προσπάθειες, αλλά, δυστυχώς, σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο όπου αναστάλθηκε η ανέγερση της Μονάδας και ο ΟΚΥπΥ υποσχέθηκε ότι σύντομα θα προκηρύξει εκ νέου διαγωνισμό δίνοντας χρονοδιαγράμματα που σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι σε θέση να τα τηρήσει. Δυστυχώς μας προκαλεί τεράστια απογοήτευση, είναι άκρως σημαντικό να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, ο απαραίτητος εξοπλισμός και ευνοϊκότερο περιβάλλον, έτσι ώστε οι ιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό να είναι σε θέση να παρέχουν τις κατάλληλες υπηρεσίες. Να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για τα βρέφη. Να είναι ένας χώρος σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Να μπορεί η μαμά να είναι δίπλα στο μωρό της για να μην υπάρχει αυτό το μεγάλο κενό σύνδεσης μεταξύ μητέρας και νεογνού».

«Με απογοητεύει και η στάση του κράτους σε αυτό το θέμα. Και ως Σύνδεσμος μάς απογοητεύει γιατί έπρεπε να ήταν από τις ύψιστες προτεραιότητες και της προηγούμενης αλλά και της υφιστάμενης Κυβέρνησης. Παρέχοντας στα πρόωρα παιδιά τη βέλτιστη φροντίδα, μειώνεις και τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον, μειώνοντας αν θέλετε και το μελλοντικό κόστος της δημόσιας υγείας. Τυγχάνει εύλογης απορίας η ελαφρότητα που αντιμετωπίζεται ένα τόσο σημαντικό θέμα και η έλλειψη οράματος για την υγεία της νέας γενιάς»

Την ίδια ώρα εξέφρασε την ελπίδα ότι ο «ΠτΔ, ο Υπουργός Υγείας και ο ΟΚΥπΥ θα επιδείξουν την απαραίτητη ευαισθησία και ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να δώσουν επιτέλους προτεραιότητα στην ανέγερση της Νέας Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών. Ελπίζουμε να μην μείνουμε στους θεμέλιους λίθους, αλλά να προχωρήσουμε και σε εγκαίνια».

Έρχεται εφαρμογή – ημερολόγιο

Αρχές του 2026 αναμένεται να είναι έτοιμη και η εφαρμογή-ημερολόγιο που ετοιμάζει ο Σύνδεσμος για τους γονείς πρόωρων νεογνών.

«Ο Σύνδεσμος με το ημερολόγιο σκοπό έχει να παρέχει στις μαμάδες πρόωρων νεογνών ένα ασφαλή χώρο για να καταγράφουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την πρόοδο του βρέφους κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στην ΜΕΝΝ. Με την καθημερινή καταγραφή, τις σημειώσεις, τις ερωτήσεις που θέλουν να θέσουν στο εξειδικευμένο προσωπικό και τις απαντήσεις που θα λαμβάνουν, το ημερολόγιο θα λειτουργεί ως εργαλείο υποστήριξης, ενδυνάμωσης και διαχείρισης άγχους. Παράλληλα, θα έχουν πρόσβαση σε χρήσιμες συμβουλές και πληροφορίες οι οποίες θα βοηθούν τις μαμάδες να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της πρόωρης μητρότητας, τα θέματα που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουν με την έξοδο τους από την ΜΕΝΝ, τους επανελέγχους και διάφορα άλλα σχετικά θέματα».

*Κάθε πρόωρο μωρό είναι ένα μικρό θαυματακι, και κάθε μητέρα που το κρατά στην αγκαλιά της, είναι ένα μεγάλο παράδειγμα πίστης και αγάπης.