Στην Κύπρο κάθε χρόνο γεννιούνται 9,000 - 10,000 μωρά. Η Κύπρος είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης με τα περισσότερα πρόωρα νεογνά με ποσοστό 11,1% και ακολουθεί η Ελλάδα. Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες ο μέσος όρος προωρότητας είναι 8,7%.
Υπάρχουν ακόμα και σήμερα κάποια άγνωστα αίτια της προωρότητας. Όμως, υπάρχουν κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες που είναι πιθανό να οδηγήσουν σε πρόωρο τοκετό, οι σημαντικότεροι από τους οποίους είναι οι εξής:
- Νοσήματα της μητέρας.
- Επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κύησης.
- Βεβαρημένο μαιευτικό ιστορικό της μητέρας.
- Πολύδυμες κυήσεις.
- Γενετικά αίτια.
- ∆ιάφοροι επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως η ηλικία της μητέρας, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ κατά την κύηση.
Στην επιστημονική κοινότητα, πρόωρα ονομάζονται τα νεογνά που έρχονται στον κόσμο πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης. Η προωρότητα είναι η πρώτη αιτία θανάτου των βρεφών. Οι πιθανότητες επιβίωσής τους εξαρτώνται από τον βαθμό προωρότητας, την αιτία, τις ενδομήτριες συνθήκες, τη σωστή διαχείριση κατά τον τοκετό και τη μεταφορά στη ΜΕΝΝ και την κατάλληλη υποστήριξη από εκπαιδευμένο προσωπικό στο σωστό περιβάλλον.
Σε κάποιες περιπτώσεις, η προωρότητα επιφέρει πολύ σημαντικά προβλήματα στο νεογνό. Τα περισσότερα όμως προβλήματα ξεπερνιούνται με την ηλικιακή ωρίμανση του βρέφους. Τα πιο συνηθισμένα από αυτά είναι η αναπνευστική δυσχέρεια, η ανωριμότητα του εγκεφάλου και η αιμορραγική διάθεση, οι γαστρεντερικές διαταραχές, η αναιμία, η ανωριμότητα των οργάνων, η ανώριμη άμυνα και οι λοιμώξεις και οι διαταραχές στη ρύθμιση της θερμοκρασίας.
Ο κάθε γονιός περιμένει τη γέννηση του παιδιού του με χαρά και με μεγάλη ανυπομονησία. Η γέννησή του όμως νωρίτερα απ’ ότι αναμενόταν και η νοσηλεία του σε μια Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας, σίγουρα δεν είναι αυτό που οι γονείς φαντάζονταν για μια τόσο ξεχωριστή στιγμή. Έτσι το σκηνικό της γέννησης του παιδιού τους αλλάζει. Οι γονείς έχουν πλέον ανάγκη να βρίσκονται συνεχώς κοντά στο μωρό τους, να παρακολουθούν αδιάλειπτα την εξέλιξή του, να το χαϊδεύουν, να το κρατούν, να του μιλούν, να του λένε ότι όλα θα πάνε καλά, πόσο πολύ το αγαπούν και πόσο ανυπομονούν να το πάρουν στο σπίτι, στο δικό του δωμάτιο που ετοίμασαν με τόση αγάπη.
Κι εκείνο, τόσο δα μικρό αλλά αντιμέτωπο με μια δυσανάλογα μεγάλη πρόκληση στο ξεκίνημα της ζωής του, έχει παράλληλα τόση ανάγκη αυτό το χάδι, τη στοργή και τη ζεστή αγκαλιά. Έχει τόση ανάγκη να αισθάνεται την αναπνοή της μαμάς του, να ακούει τη φωνή του μπαμπά του, να νοιώθει τη ζεστασιά αλλά και την ασφάλεια της αγκαλιάς των δικών του ανθρώπων, έτσι ώστε να κερδίσει αυτή την πρώτη του δοκιμασία στον κόσμο. Δίνει έτσι δύναμη και στους γονείς του αφού τους κάνει να νοιώθουν πως παρότι γεννήθηκε νωρίς, διαθέτει πείσμα και θέληση ζωής. Γιατί είναι ένας μαχητής της ζωής.
Τα βαφτίσαμε Μωρά Θαύματα γιατί η επιβίωση τους είναι ένα Θαύμα. Αν και το κάθε Μωρό Θαύμα είναι διαφορετικό, ξεχωριστό και με ποικίλες ανάγκες, στην πορεία της ζωής του και ανεξαρτήτως των προβλημάτων που αντιμετώπισε με τον ερχομό του στον κόσμο, θα αναπτύξει τις δικές του δεξιότητες, ικανότητες και ταλέντα.
Όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά, θα μας δίνουν καθημερινά ένα μάθημα ζωής. Γιατί γεννήθηκαν και πάλεψαν, μαζί με τους γονείς, γιατρούς και νοσηλευτές και βγήκαν νικητές της ζωής. Γι΄ αυτό και εμείς οφείλουμε να τα βοηθήσουμε σ’ αυτό τους το ξεκίνημα έτσι ώστε να είναι όσο πιο εύκολο γίνεται. Γιατί εκείνα ξέρουν να δίνουν τη δική τους μάχη. Παράλληλα όμως χρειάζονται και όλους εμάς δίπλα τους από την πρώτη κιόλας στιγμή για να την κερδίσουν. Ας μη ξεχνάμε πως πίσω από κάθε πρόωρο πρέπει πάντα να υπάρχουν ενήλικες που να το βοηθούν και που πραγματικά να πιστεύουν σ’ αυτό. Που πραγματικά να πιστεύουν στα «μικρά» θαύματα της ζωής.
Θέλουμε να τα βοηθήσουμε να βγουν νικητές στη μάχη τους για τη ζωή. Με κάθε μωρό θαύμα γεννιέται και μια ελπίδα. Αυτή την ελπίδα θέλουμε να την κρατήσουμε ζωντανή.
